Να μάθω μόνος μου ένα όργανο ή να κάνω μαθήματα;

Να μάθω μόνος μου ένα όργανο ή να κάνω μαθήματα;

Παρ’ ότι το συγκεκριμένο ερώτημα θα μπορούσε να είναι αντικείμενο μιας ολόκληρης διατριβής, θα προσπαθήσουμε σε αυτό το άρθρο να δώσουμε απαντήσεις και να ενεργοποιήσουμε τον προβληματισμό γύρω από το θέμα αυτό.  

Αυτοδίδακτος:

Στην κατηγορία αυτή θα εντάξουμε το μουσικό ο οποίος παίζει ένα μουσικό όργανο το οποίο έμαθε μόνος του ακούγοντας μουσικές και τραγούδια σε κάποιο μέσο αναπαραγωγής (cd, δίσκος, κασσέτα κλπ),ρωτώντας φίλους μουσικούς, βλέποντας βίντεο στο internet, παρακολουθώντας συναυλίες κλπ. Ο μουσικός της κατηγορίας αυτής έχει αναπτύξει εξ’ αρχής μια αγάπη και ένα ενδιαφέρον για το όργανο, είναι βέβαιος και αποφασισμένος για την επιλογή του και δεν έχει επηρεαστεί ή καθοδηγηθεί από το στενό του περιβάλλον. Ως αποτέλεσμα αυτών των παραγόντων παρατηρείται οτι οι αυτοδίδακτοι μουσικοί σε ένα μεγάλο ποσοστό έχουν αναπτύξει πολύ την μουσική ακοή τους, έχουν πολλαπλά μουσικά ερεθίσματα και εμπειρίες, ανακαλύπτουν εύκολα καινούρια ηχοχρώματα και γενικά έχουν μια ελευθερία στην μουσική τους έκφραση.

Σπουδαστής:

Είναι εκείνος ο οποίος για να μάθει ένα όργανο είτε απευθύνεται σε κάποιο δάσκαλο μουσικής είτε εγγράφεται σε μια μουσική σχολή. Στην περίπτωση αυτή ο σπουδαστής έχει δίπλα του έναν έμπειρο (σσ. τις περισσότερες φορές) μουσικό – δάσκαλο, ο οποίος θα προσπαθήσει μεθοδικά να τον εντάξει στη λογική του οργάνου, τονίζοντάς του θέματα τεχνικής και τεχνοτροπίας, ώστε εκτός από το να παίξει το συγκεκριμένο όργανο να τον προστατεύσει από τυχόν παγίδες και τραυματισμούς στο μέλλον. Ενας ενημερωμένος δάσκαλος θα γνωρίζει τις εκπαιδευτικές τάσεις και τεχνικές ωστε να προσεγγίσει σωστά το μαθητή και επίσης θα είναι εκείνος ο οποίος θα ανοίξει τους μουσικούς ορίζοντες του μαθητή με καινούριους ήχους και ρεπερτόριο. Ενα επίσης σοβαρό στοιχείο ειναι οτι ο σπουδαστής θα αποκτήσει και το απαραίτητο θεωρητικό υπόβαθρο για να κατανοεί καλύτερα αυτό που παίζει αλλά κύρίως για να μπορεί νε επικοινωνεί με σαφήνεια με άλλους μουσικούς κυρίως άλλων οργάνων. Ολα τα παραπάνω θα γίνουν σε ένα χρονικό διαστημα ρεαλιστικό και λογικό. Μέσα από μια οργανωμένη κατάσταση ο σπουδαστής θα έρθει σε επαφή με άλλους μουσικούς, θα παίξει σε σύνολα, θα ηχογραφήσει τον εαυτό του και τελικά θα πάρει μια γεύση της “πραγματικής ζωής” του να πάιζω ένα μουσικό όργανο.

Είναι προφανές ότι “ανάλογο” ερώτημα θα μπορούσε να είναι και το: εμπειρικός γιατρός ή απόφοιτος Ιατρικής, “μάστορας” ή πολιτικός μηχανικός κ.ο.κ. Πριν βιαστούμε να πάρουμε θέση ας έχουμε στο νου μας οτι μετά τις σπουδές μας έρχεται η εργασιακή εμπειρία η οποία παίζει τεράστια σημασία στην επαγγελματική μας αποτελεσματικότητα. Στον τομέα της μουσικής η οποία αφορά κυρίως την ψυχική μας “υγεία”, θα μπορούσαμε να πούμε ότι το κυριότερο μειονέκτημα ένος αυτοδίδακτου μουσικού είναι οτι στις περισσότερες περιπτώσεις χρειάζεται πολύ χρόνο για να φτάσει σε ένα αποτέλεσμα διότι μέσα στον ωκεανό της πληροφορίας και της γνώσης  είναι χρονοβόρο και δύσκολο να “επιβιώσεις”. Από την άλλη μεριά μια “αποστειρωμένη” γνώση μπορεί να οδηγήσει το σπουδαστή σε έλλειψη ενδιαφέροντος και αδιαφορία. 

Συμπερασματικά αυτό το οποίο έχει ουσία είναι η αγάπη για την τέχνη και το εκάστοτε όργανο. Ο δρόμος ο οποίος θα διαλέξει κάποιος για να φτάσει στη γνώση είναι μια προσωπική απόφαση και εξαρτάται από πολλούς εσω και εξωγενείς παράγοντες. Σίγουρο είναι ότι όσο πιο πολλοί και πολύ είμαστε λάτρεις της τέχνης τόσο το επίπεδό μας ανεβαίνει σκαλιά στην ανθρώπινη κλίμακα.

Ioannis Sakketos

Άρθρο από Ioannis Sakketos

Δημοσίευσε 16 Φεβ 2024